Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Σήμερα, προτού να κοινωνήσω…




  Σήμερα, 8 το πρωί, πήγα στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Σωτήρος Βριλησσίων, για την θεία ευχαριστία και για να κοινωνήσω.

  Λίγο μετά από την έναρξη της θείας λειτουργίας, μία ηλικιωμένη κυρία, έκανε εμετό και δεν αισθάνθηκε καλά. 

  Ασκαρδαμυκτί, ελέγχω από μακριά την κατάστασή της, φοβούμενος μήπως τελικά χρειαστεί ως ιατρός να ασχοληθώ μαζί της, οπότε, πιθανόν, η εμπλοκή μου θα αποτρέψει το να μεταλάβω.

  Βλέπω πως έχει καλό χρώμα. Καί ενώ άρχισα να ησυχάζω, την βγάζουν εκτός ναού, για να καθήσει και να πάρει αέρα.

  Σκέπτομαι: Δέν είναι δυνατόν, βρέ χαμένε, ο κόσμος να αγωνιά και εσύ να παρακολουθείς την λειτουργία. Πήγαινε και κοινωνείς άλλην φορά. Προφανώς και δεν είναι θέλημα Θεού η γυναίκα να ζορίζεται, ο κόσμος δίπλα της να αγωνιά και εσύ να κρύβεσαι κάνοντας από μακριά εφησυχαστικές υποθέσεις για την υγεία της. Γιά να καταλάβετε, πόσο χαμένο κορμί είμαι, τα γράφω αυτά.

  Πηγαίνω, την ξαπλώνουμε σε τρείς καρέκλες, λέω σε μία επίτροπο του ναού και ακυρώνει την κλίση στό ΕΚΑΒ. Δέν έχει η γυναίκα κάτι σοβαρό. Αναλαμβάνω να την πάω εγώ στό σπίτι της με το αυτοκίνητό μου.

  Κάνοντας όπισθεν για να πλησιάσω μέσω του πεζόδρομου στον ναό, έχω εντοπίσει το μεταλλικό κολονάκι που φράζει το δρομάκι στό οποίο κινούμαι με όπισθεν. Ξεκινώ, και …το κολονάκι έχει εξαφανισθεί. Κοιτάω μέσω του καθρέφτη, γυρνάω και βλέπω, πουθενά κολονάκι. Επιταχύνω, μέ όπισθεν, χαρούμενος γιατί εφ όσον δεν υπάρχει κλονάκι, μπορώ να προσεγγίσω πολύ κοντά, και έτσι  δεν θα χρειαστεί η γυναίκα να περπατήσει πολύ, στην κατάσταση πού είναι.

  Καί …ακούγεται τό γνωστό ..ΜΠΑΜ. Βγαίνω, παραδόξως, χωρίς ιδιαίτερο στρες, και βλέπω την πίσω πινακίδα, ελαφρώς τσαλακωμένη, να εφάπτεται στό ..υπαρκτωτατο κολονάκι.

  Άλλοτε, θα αγχωνόμουνα. Τώρα, ούτε έσκυψα να δώ τι έγινε, πραγματικά τόση αδιαφορία είχα, μόνο σκέφτηκα: Ο Θεός παραχώρισε να μού παίξει ο διάολος σινεμά, όπως έλεγε ο Παΐσιος, και να μου φαίνεται εξαφανισμένο το κολονάκι. Ο Θεός θέλησε να τρακάρω ελαφρά, και ό Θεός θέλησε να διαπιστώσω, πως από την στιγμή πού εδώ και εβδομάδες συνειδητοποιώ πως ότι έκτακτο συμβαίνει προέρχεται από Αυτόν, (είτε ευδοκεί, είτε παραχωρεί ο Θεός να γίνει, αίροντας την πρόνοιά του) τότε μπορώ να αντιμετωπίζω την « ατυχία» με ψυχραιμία, χωρίς παροργισμό. Ναι, εγώ ο βλάσφημος υβριστής, προσπέρασα , σχεδόν χαρούμενα το τρακαρισματάκι, γιατί το θεώρησα εκ Θεού.
  Είπα μέσα μου: « Σε ευχαριστώ Χριστέ μου και Παναγία μου» 

  Και την κυρία πήγα στό σπίτι της, και την εξέτασα επί κάποια ώρα, και πρόλαβα και γύρισα και κοινώνησα.

  Όλα μου τα διευθέτησε η Χάρι Του, και τό πνευματικό τό μάθημα τό πήρα.

  Ξέρω πως δεν είμαι ούτε ικανός ούτε άξιος για να μέ φροντίζει η Αγάπη Του.
Χάριτι, και οικτιρμοίς και φιλανθρωπίαις Του ζώ, και συνεχίζω να τον θλίβω με τόν βόρβορο που κουβαλάω μέσα μου.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια και χαρά φίλε μου, ο Θεός να σε ευλογεί πάντα. Τυχαία βρήκα την ιστοσελίδα σου, ξέρεις πως γίνεται αυτό, από παραπομπή σε παραπομπή κι αρχίζεις να χάνεσαι στο διαδίκτυο. Αδαής είμαι κι εγώ στα πνευματικά, πολλά πράγματα δεν τα γνωρίζω και πρέπει να έχω τα μάτια ανοιχτά. Επίσης, με την βοήθεια και την παρακολούθηση του πνευματικού μου, εξομολογούμαι, όχι συχνά είναι η αλήθεια, κι όποτε μου επιτρέπεται κοινωνώ τα Άχραντα Μυστήρια. Η επιλογή του πνευματικού, του έμπειρου και με διάκριση ιερέα συνειδητοποιώ ότι παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξή μας. Πιστεύω ότι έχεις κι εσύ πνευματικό ιερέα που σε παρακολουθεί και σε συμβουλεύει, και πριν την Θεία κοινωνία εξομολογείσαι όλα όσα ενδιαφέροντα μοιράζεσαι μαζί μας. Νομίζω ότι ο καλός πνευματικός είναι καταλύτης στην ζωή μας. Συγγνώμη αν σε κούρασα, εύχομαι μέσα από την καρδιά μου καλές πνευματικές αναβάσεις (Αναστάσιος)

vripol είπε...

Αγαπητέ Αναστάσιε, αντιλαμβάνομαι τόν κίνδυνο να πλανώμαι σε αυτά που σκέφτομαι, πράττω και γράφω. Καί όπως επισημαίνεις, εχω και εγω μεγάλη ανάγκη να υποτάσσω την θέλησή μου σε κάποιον έμπειρο πνευματικό.
Εχω πνευματικό, μόνο που έχω ανάγκη να τον έχω συχνότερα, αλλα είναι και αυτός υπερφορτωμένος.
Μακάρι να μπορούσα να εξομολογούμουνα κάθε απόγευμα. Δυστυχώς, εξομολογούμαι κάθε τρίμηνο, με μεγάλο κίνδυνο, ενδιάμεσα να κάνω ότι μου καπνίσει και όχι ότι μου φωτίσει.Κοινωνώ κάθε εβδομάδα.
Ο Θεός να με λυπηθεί και να ενεργήσει ώστε να μην ξαναχαθώ..

Ανώνυμος είπε...


Δεν μας είπες ντακ .... η κυρία είχε φάει την παπάρα της (γάλα με ψωμί) πρωί πρωί ή ήταν νηστικιά;

vripol είπε...

Ναί.Πού τό ξέρεις;
Αλλά είχε πάρει και αντιφλεγμωνώδες που της πείραξε το στομάχι

Ανώνυμος είπε...


χαχα... λες να ήμουν κι εγώ εκεί;
έλα βρε ντακ, το 99% τέτοιων περιπτώσεων είναι ....καρμπόν! (υπάρχουν και γιαγιάδες που τρώνε το γάλα τους χωρίς .... αντιφλεγμονώδες). Και μη ξεγελαστείς και κουνηθείς από τη θέση σου σαν δεις κανέναν πιτσιρικά να παθαίνει ό,τι κι η γιαγιά σε σχολικό εκκλησιασμό!! Τα καημένα, πίνουν το γάλα τους και τους πιάνει ... ναυτία!! Οι δάσκαλοι τους είναι συνηθισμένοι σ’αυτά!

Λοιπόν, ντακ, κοίτα πως τα 'μεταφράζει' η δικιά μου η γκλάβα...
Ένας άγιος όταν έγινε σεισμός κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας δεν το κούνησε ρούπι από τη θέση του! Ο άλλος μάζευε τον λογισμό του στα τεκταινόμενα! Ο άλλος αμίλητος! Ο άλλος ακίνητος! Έτσι οι άγιοι έτσι κι εμείς(όσο μπορούμε).

Σ.

vripol είπε...

Μπά, μακάρι να επρόκειτο για σεισμό.. Επρόκειτο για άρρωστο άνθρωπο και εγώ τό σίχαμα κοιτούσα να εξασφαλίσω πριβέ σωτηρία..

Ανώνυμος είπε...

δλδ βρε ντακ, ο άγιος που δεν κουνήθηκε ρούπι από τη θέση του, ούτε για να πάει να δει αν κανένας σοβάς έπεσε στο κεφάλι κανενός από τους άλλους μοναχούς, 'κοιτούσε να εξασφαλίσει πριβέ σωτηρία' και δε νοιάστηκε για τον πλησίον;
Έλα τώρα....

Σ.

vripol είπε...

Εδώ γράφω για το χάλι μου. Δεν κρίνω και δεν κατακρίνω κανέναν

Ανώνυμος είπε...

εντάξει βριπολίδη...
δεν σου είπα και να κατακρίνεις κανέναν! Απόλαυσε την κουβέντα μας χωρίς να στεναχωρείσαι!

Σ.

Ανώνυμος είπε...

Ανώνυμε ντόναλντ ... ντακ, εδώ και ώρες έχει κολλήσει με την παπάρα (γάλα και ψωμί) της κυρίας. Θέλω να προσέξεις το ασυνείδητό σου (λέγε με ψυχανάλυση), επειδή καμμιά φορά παίζει 'περίεργα' παιγνίδια ;)

Ανώνυμος είπε...

Καλέ μου ανώνυμε, μου βάζεις δύσκολα! Εδώ ζορίζομαι με το συνειδητό μου ...
αλλά κάθε βοήθεια εκ μέρους σου είναι ευπρόσδεκτη! Για πε μου, ντακ μου, τι να κάνω;
Για να υπάρχουν περισσότερα στοιχεία θα σου έλεγα οτι πάντα και παντού μ'αρέσει να βλέπω τις πρώτες σκηνές ενός 'θεατρικού'. Αλλιώς χάνεται η συνέχεια και βγαίνουν λάθος συμπεράσματα....

Σ.