Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Ειναι η σιωπή μας, κάθισμα στον καναπέ και αδιαφορία, ή κάτι άλλο, πολυτιμότερο και βαθύτερο, που δεν κατανοούν οι πάσης φύσεως γιακωβίνοι "σωτήρες" ακτιβιστές άθεοι, "πατριώτες" και μή;

Σχόλιό μου, σε μία ανάρτηση της αγαπημένης μου κ. Σιμόν Λε Μπαρόν, λάτριδος της Ελλάδας,  που θαυμάζει, αλλά δυσκολεύεται να κατανοήσει σε βάθος. Την αγαπούμε για την αγάπη της για εμάς, και την καλώ να κάνει το καθοριστικό άλμα για να μας καταλάβει: Η Ελλάδα κ. Σιμόν, κατανοείται μόνο από ανθρώπους που πιστεύουν στόν Θεό,  και μάλιστα, στόν Θεό της Ορθοδοξίας. Αλλιώς, πάντα κάτι θα ξεφεύγει, κι αυτό που θα φανταζόμαστε για Ελλάδα, θα είναι ανάπηρο.
 

" Εθνικός ρομαντισμός, αναζήτηση προδοτών ως αποδιοπομπαίων τράγων, κολακεία και απόκρυψη των δικών μας ατομικών και συλλογικών ευθυνών.
« Δεν χρωστάμε τίποτα» . Καλό, αλλά ψευδές. Τρώγαμε δανεικά από το 1981 και δώθε. Κι αντί να λέμε, όχι, ευχαριστώ, δεν θέλω να ζω με δανεικά που χρεώνουν τα παιδιά μας και τα εγκόνια μας, εμείς, παρασυρμένοι απο τον νεοτερικό δυτικόφερτο διεκδικητισμό-καταναλωτισμό, λέγαμε: Δώσε κι άλλα.
Και αν δεν μετανοήσουμε γι αυτό, αν δεν το ομολογήσουμε στον εαυτό μας και στούς άλλους, τότε, σάν τό κακομαθημένο παιδί, θα κλοτσούμε αυτόν πού μας λέει πώς φταίμε κι εμείς. Διολισθήσαμε πολύ πνεματικά, και το πληρώνουμε, και δεν μας φταίνε οι ξένοι. Βρίσκουν και τα κάνουν..
Επιλεκτική κατανόηση του Ελληνισμού: Αρχαιότητα και ήρωες. Πουθενά Ορθοδοξία. Μα η επανάσταση του 21 έγινε « για του Χριστού την πίστη την Αγία και για της πατρίδος την ελευθερία» .
Σωτηρίες ξεκομμένες από την ψυχή αυτού του λαού,που είναι το σταυρουδάκι, η προσευχή, το θυμιατό, η εικόνα της Παναγίας με τον Χριστό, η πίστη, η υπομονή, η συγχώρεση και η αγάπη.
Δεν είναι αυτά που λέει ο ομιλητής η Ελλάδα, κ. Σιμόν. Αυτά είναι μία ανασύνθεση μιας εικονικής- φαντασιακής Ελλάδας, σύμφωνα με τα νεοτερικά, ρομαντικά και άθεα του ομιλητή.
Η Ελλάδα όταν αγωνίζονταν, δεν το έκανε με το μίσος της διεκδίκησης του « αγανακτισμένου» . Οι στρατιώτες μας, το 40, πολυβολούσαν τους Ιταλούς, και ύστερα, μια ζωή είχαν τύψεις και προσεύχονταν να τους συγχωρέσει ο Θεός.
Η δική μας θρησκεία, δεν ήταν η ιερά εξέταση του παπισμού, για να την αποσιωπούμε και να την μισούμε.
Ηταν η γλύκα ενός θεού πατέρα, και μιάς μάνας Παναγιάς, που πάντα μας αγαπά και ποτέ δεν μας εκδικείται.
Ειναι πολυ λίγα τα θυμωμένα και διεκδικητικά, τά κακομαθημένα και τα άθεα..
Καί η σιωπή του Ελληνα, ειναι μετάνοια, είναι η ελπίδα αυτού του τόπου

5 σχόλια:

santa maura είπε...

άραγε τί έχουν νά πούν οί παπάδες γιά αύτά ? γιά τό ότι δηλαδή ξέχασαν τα θεωρήματα τού Αγ.Βασιλείου τού Χρυσοστομου καί μετέτρεψαν τήν όρθοδοξία σέ έπάγγελμα?

vripol είπε...

Υπάρχουν παπάδες και παπάδες. Και η ελπίδα αυτού του κόσμου,είναι οι Ορθόδοξοι παπάδες και μοναχοί. Οχι όλοι φυσικά, αλλα οι περισσότεροι.

santa maura είπε...

οταν λέω παπάδες εννοώ τήν ελλαδική εκκλησία ή όποία έχει τόση σχέση μέ τό ίστορικό θησαύρισμα τής όρθοδοξίας , όση καί ό φάντης μέ τό ρετσινόλαδο .

vripol είπε...

Αγαπητέ Γιώργο, οι αφορισμοί μπορεί να θωρακίζουν την πίστη μας στίς βεβαιότητές μας, αλλα συνήθως, πόρω απέχουν απο το να αποδίδουν την σύνθετη πραγματικότητα.
Περισσότερο, ικανοποιούν την ανάγκη μας να φταίει πάντα κάποιος άλλος, για να μην έχουμε καμία ευθύνη εμείς.
Εμείς, που οι περισσότεροι ειμασταν άθεοι μαρξιστές ή μή, ερχόμαστε τώρα να κάνουμε τους τιμητές μιάς εκκλησίας, που τα χρόνια που εμείς υπερηφανευόμασταν για την αθεΐα μας, αυτή έβγαζε Αγίους.
Καί πού όχι μόνο τής στερούσαμε δυνάμεις που θα της επέτρεπαν να ανανεωθεί και να προχωρήσει, αλλα ακόμα και τώρα δεν καταλαβαίνουμε, πως όλα αυτά τα " πέτρινα χρόνια" που εμείς ξυφουλκούσαμε εναντίον της, αυτή καθημερινά εξομολογούσε, τελούσε τα μυστήρια και στήριζε χιλιάδες μανάδες, γιαγιάδες και απλούς ανθρώπους..
Η εκκλησία, είναι σώμα μαχόμενο και δεν είναι σύλλογος Αγίων.
Η Ορθοδοξια, δεν είναι της νοοτροπίας τού "όλον ή ουδέν" . Ο Ορθοδοξος, επειδή ειναι αγωνιστής ενάντια στην φιλαυτία και στήν υπερηφάνεια, καταλαβαίνει και συγχωρεί τους άλλους. Ακόμα και τούς ιερείς πού παραστρατούν

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Γιώργο,
δεν ξέρω ποια "θεωρήματα" των εν λόγω εκκλ. συγγραφέων και Αγίων εννοείς αλλά η Ορθοδοξία δεν ορίζεται από τα γραπτά κανενός Αγίου, όσο "μεγάλος"και να φαίνεται. Η Εκκλησία ορίζεται από τις αποφάσεις των συνόδων που καθορίζουν το δόγμα της! Τα γραπτά των Αγίων, όση σοφία και να έχουν, δεν παύουν να είναι χωροχρονικά πονήματα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να εκλαμβάνονται ως πανάκεια για κάθε πρόβλημα. Αν έτσι σκέφτεται κάποιος, τότε απλά σκέφτεται προτεσταντικά (Sola scriptura). Να πετάω λάσπη μπορώ και εγώ. Όπως γράφεις:"μετέτρεψαν την Ορθοδοξία σε επάγγελμα", θα μπορούσα να αντιπώ για τους λαϊκούς: παραβιάζουν 1000 συνοδικές αποφάσεις (π.χ. η τετράκις απουσία από κυριακάτικη λειτουργία ίσον αφορισμός), φέρνουν την ορθοδοξία στα μέτρα τους, δε νηστεύουν, μου κάνουν άδικη κριτική, νομίζουν πως είναι ξερόλες, και...και...¨Ανετα μπορώ να κατηγορήσω όλους τους λαϊκούς που νομίζουν πως επειδή παλιά κάποιος τους έβαλε σε μια κολυμβύθρα και η νονά μοίρασε παστούλες, έχουν σωθεί a priori και μπορούν να ελέγχουν τους πάντες. Αμ, δε.

Ιερεύς τις.