Ο Γιατρός, πρέπει να αμείβεται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από τούς άλλους;

Είμαι γιατρός Παθολόγος, και μάλιστα, ακόμα χειρότερα, (όπως εμείς οι ίδιοι το καταντήσαμε) ιδιώτης.


Οι συνάδελφοί μου πρόεδροι των ιατρικών συλλόγων, μετά «αγωνιστικού» φρονήματος, «διεκδίκησης και πάλης», τώρα, με την κατακρήμνιση της περίθαλψης, εν μέσω φτώχειας, και δυστυχίας, ομνύουν μετά δικαίας οργής, στο «κεκτημένο», των 20 Ευρώ, της «αξιοπρεπούς» ιατρικής αμοιβής… (μέχρι να υπουργοποιηθούν στην επόμενη κυβέρνηση, οπότε θα βοούν αλλέως)..
«Αξιοπρεπούς» ως προς τι, διερωτώμαι..
Ως προς τις «ανάγκες» μας, απαντάται.
Ποιες όμως ανάγκες μας; Μα αυτές που καθόρισε στα χρόνια τής διά δανεικών χρημάτων ευμάρειας και πνευματικής διολίσθησης, το αβυσσάλεα αποχαλινωμένο επιθυμητικό μας: 
Ταξίδια με ιατρικές εταιρίες, πληρωμένα συνέδρια,
δώρα πάσης φύσεως από τις εταιρίες, από απλά στυλό, μέχρι πληρωμένες συνοδούς για «συνέδρια» στο εξωτερικό,
μίζα με το κομμάτι για αναγραφή φαρμάκων στα ταμεία και στα Νοσοκομεία,
επιθετικές, αισχρά αγοραίες συναλλαγές με διαγνωστικά κέντρα για μίζες ανά εξέταση,
δια συμβολαίων συμφωνίες χειρουργών με ιδιωτικά νοσοκομεία για αύξηση του επιπέδου αμοιβής, ανάλογα με τα χειρουργηθησόμεα «κομμάτια» (εξηγείς τώρα την τρεχάλα του «κορυφαίου», τεχνικά, χειρουργού, από το πρωί ως τα μαύρα μεσάνυχτα, έ αναγνώστη; Πρέπει να πιάσει όσο πιο πολλές εγχειρήσεις μπορεί η ομάδα, για να αμειφθεί περισσότερο και για να μην υπολείπεται ως προς τις άλλες τοιούτες)
Οικογένειες που στήθηκαν πάνω στο πόσα εξοχικά, πόσα αμάξια, πόσα ταξίδια και πόσα ανά μήνα φράγκα μπορούσε να προσκομίζει ο γιατρός στην σύζυγο και στα παιδιά… Ναι, σε τόσο υγιή πνευματικά θεμέλια…


Καί τώρα; Τώρα που δεν ρέουν τα δανεικά χρήματα;
Πόσο αποτιμούνται «οι λογικές ανάγκες μας» συνγιατρουδάκο;


Γιατί, αυτή η θεωρία των απύθμενων και απίθανων αναγκών, στήθηκε πάνω σε ένα συγκεκριμένο πνευματικό υπόβαθρο:


«ΕΙΜΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ, ΑΞΙΖΩ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΩ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ»




Βρέ κακομοίρη, μικρο και μεγαλο γιατρουδάκο,  δωρεά είναι όλη σου η ύπαρξη, και κατά χάριν ζεις και αναπνέεις και ναρκισσεύεσαι…


Κι αντί να πεις ένα ευχαριστώ σ’ αυτήν την πατρίδα που σε σπούδασε από το άγιο υστέρημά της στα Πανεπιστήμιά της και να αντιδωρίσεις  την επιστήμη σου στον Θεό και στους ανθρώπους, κατάντησες ένας ιατροκουμπαράς, μια απνεύματη σαπιοκοιλιά, ένα αρρωστημένο αυτοαναφορικό εγώ…


Και θα θεραπεύσεις εσύ τούς άλλους έ; Σαν εκείνον τον μεγαλοψυχίατρο των τηλεοράσεων που παίρνει τριακόσια ευρώ στην επίσκεψη, για να πεί στον ασθενή μετά από κι εγώ δεν ξέρω πόσες ψυχαναλυτικές συνεδρίες, πώς η νεύρωσή του οφείλεται στο ότι δεν έλαβε όση αγάπη θα έπρεπε από την μάνα του. Καί του δίνεις εσύ έμπρακτη αγάπη ψυχοθεραπευτή;


ΔΩΡΕΑΝ ρέ , μέσα στην φτώχια και στην δυστυχία του άλλου, ΔΩΡΕΑΝ ή με ένα ελάχιστο υποφερτό τίμημα θα τον διακονήσεις όσο για να ζείς φτωχικά, γιατί ΕΙΣΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ, γιατί έτσι πρέπει να αισθάνεσαι για να γίνεις άνθρωπος..


Γιατί Εκείνος, "Θεός ών, μορφή δούλου έλαβε"..
  Δεν πιστεύω, αδελφέ μου, ιατροναρκισσάκο, να νομίζεις ότι εσύ είσαι καλύτερος; Ή μπάς και το νομίζεις;  (Η ερώτηση είναι ρητορική. Ασφαλώς καί τό νομίζουμε..Οι περισσότεροι είμαστε άθεοί, γιατί έναν θεό έχουμε: Τόν Εαυτό μας)


 Καί τότε, όταν θα μάθεις να θεραπεύεις ΔΩΡΕΑΝ ή σχεδόν δωρεάν, θα σου ξανάρθει λίγη από την χάρη τήν Αγία, το διαμάντι πού πέταξες "τοις κυσίν"


Κακόμοιρε γιατρουδάκο… Κι εγώ μαζι, σάρξ εκ της σαρκός σου και χειρότερος από εσένα, γιατι εγώ κάτι καταλάβαινα και σε ανεχόμουνα, αντι να σε αγκαλιάσω, να σε ξεστραβώσω λίγο, μπάς καί σώσω εαυτόν καί αλλήλους.


Αλλά, αμαρτωλά μου αδέλφια, ποτέ δεν είναι αργά.