Αντέχουμε τον σκληρό πυρήνα των λόγων του Χριστού; Γιά να δούμε λοιπόν...

«Είπεν ο Κύριος∙ Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως…Πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών».

Αν είναι κάποιος πολύ ενάρετος άνθρωπος, θέλει να τον σέβονται, να τον εκτιμούν, να τον αγαπούν κλπ, άρα πρέπει κι αυτός να σέβεται, να εκτιμά, να αγαπά, κλπ. Αυτό έιναι σχετικά εύκολο.
Αλλά, εγώ που είμαι χαμένο κορμί, μέσα στό μαύρο μου το χάλι, θέλω τα ακόλουθα:

Θέλω όταν κάνω τό κακό στόν άλλον, να με συγχωρούν. Αυτό πρέπει να κάνω καί σε αυτόν που κάνει το κακό σε εμένα..

Θέλω όταν αμαρτάνω, να μη με κρίνουν αυστηρά αλλά να είναι οι άλλοι μιά αγκαλιά γιά μένα, όπως είναι ο Χριστός. Αυτό πρέπει να κάνω και στούς άλλους.

Θέλω όταν δανείζομαι χρήματα και δεν μπορώ να τα επιστρέψω, να με καταλαβαίνουν. Αυτό πρέπει να κάνω και στούς άλλους. 

Θέλω όταν απατώ την γυναίκα μου και με ανακαλύπτει, να με συγχωρέσει. Αυτό πρέπει να κάνω και εγω στην γυναίκα μου εαν με απατήσει.

Θέλω αν κάνω φόνο, να με κρίνουν με κατανόηση και αγάπη. Αυτό πρέπει να κάνω και εγώ γιά τους φονιάδες.

Θέλω όταν κλέβω τόν άλλον και με ανακαλύπτει να μου φερθεί με αγάπη και κατανόηση. Αυτό πρέπει να κάνω και γι αυτούς που με κλέβουν.

Θέλω όταν καταπατώ το χωράφι τού διπλανού μου να μην αντιδράσει, αλλά να προσεύχεται με πόνο για μένα για να καταλάβω το σφάλμα μου. Αρα, αυτό πρέπει να κάνω γι αυτούς πού καταπατούν το χωράφι μου.

Θέλω όταν βιάζω και κακοποιώ την κόρη του άλλου, όταν με συλλάβουν να μου δώσουν μιά ευκαιρία να ξαναγίνω άνθρωπος και να μην με καταριούνται. Αυτό πρέπει να κάνω κι εγώ για τούς βιαστές τής κόρης μου.

Θέλω όταν από φανατισμό και πλάνη κόβω καρωτίδες και κεφάλια μπροστά στίς κάμερες, κάποιος να προσεύχεται και για μένα και να μην με ταυτίζουν με το έγκλημά μου. Αυτό πρέπει να κάνω και εγώ γιά τους μουσουλμάνους αποκεφαλιστές.

Θέλω, επίσης, εάν είμαι ιερέας και είμαι κίναιδος, να μην με απεχθάνεται το εκκλησίασμα, αλλά να προσεύχεται για μένα . Αυτό, λοιπόν πρέπει και εγώ να κάνω για τούς κίναιδους ιερείς.

Θέλω, εάν είμαι ο ΓΑΠ, ο Σαμαράς, ο Παπακωνσταντίνου, ο Άκης, ο Κασιδιάρης, ο Στάλιν και ο Χίτλερ, πίσω από τα εγκλήματα τις απάτες  και τίς αποτυχίες μου να μην με ταυτίζουν με τις αμαρτίες μου αλλά να με βλέπουν όπως ο Χριστός και η μάνα μου και ο πατέρας μου: Μέ αγωνία γιά την σωτηρία μου και όχι σαν αποδιοπομπαίο τράγο. Αρα, αυτό πρέπει να κάνω και εγώ για τον καθένα από τούς προαναφερθέντες..

Αντέχουμε;  Δέν ξέρω οι ενάρετοι τί κάνουν, αλλά εμείς τα χαμένα κορμιά, δεν αντέχουμε να βαστάξουμε κάτι τέτοιο, παρά μόνον με την Χάρι και την δύναμη τού Ιησού Χριστού, όπως είπε σήμερα ο πνευματικός μου π. Εφραίμ Παναούσης. Τόνισε επίσης, πως καλό είναι να παραδεχόμαστε ενώπιον του Κυρίου αυτό πού δεν μπορούμε εμείς να κάνουμε, και να το ζητούμε επίμονα από Αυτόν, την μητέρα Του, την Κυρία Θεοτόκο μας και από τούς Αγίους μας, στίς προσευχές μας

 Δόξα τω Θεώ.... Γιά εμας, τα χαμένα κορμιά σταυρώθηκε... Γιά να μην μας κρίνει και μας σταυρώσει Εκείνος, αλλά, αντίθετα, γιά να μας σώσει πλησιάζοντάς μας με την Αγάπη του. 

«Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού» (Ιωάν. γ' 17)

Καί ενώ Εκείνος μάς αγκάλιασε με την παρουσία Του ανάμεσά μας, εμείς, σάν τα κακομαθημένα καί δύστροπα παιδιά, τού  ανταποδώσαμε γροθιές, κλωτσιές και Σταύρωση. Καί εκείνος, δεν μας ανταπέδωσε τό κακό πού τού κάναμε, δέν μας έκρινε, δεν μας σταύρωσε, μόνο και μόνο για να μήν εκβιάσει την ελευθερία μας, για να μας δώσει χρόνο και παράδειγμα μεταστροφής, τρόπου ζωής και συμπεριφοράς πού οδηγεί στόν Ουρανό: Αυταπάρνηση, συγχώρεση και Σταύρωση του θελήματός μας μπροστά στήν αρρώστια και τήν επιθετικότητα τού αδελφού μας.

Ιω. 3,13 "καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ." Δηλ: Τόν δρόμο για τόν Ουρανό, δεν μπορείτε να τον φαντασθείτε και να τον επινοήσετε εσείς, γιατί είναι κάτι αναπάντεχο, πού δεν μπόρεσαν να το σκεφτούν και οι καλύτεροι φιλόσοφοί σας. Αυτό τον δρόμο, θα σάς τον δείξω Εγώ, ο Υιός και Λόγος τού Θεού, τό ενανθρωπήσαν δεύτερο προσωπο της Αγίας Τριάδος. Γιατί ποτέ σας δέν σκεφτήκατε πως ο δρόμος πού οδηγεί πρός τόν Ουρανό είναι ένας Σταυρός για τόν εγωισμό τού καθενός.

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Μάρκ. η΄ 34).

Αυτό δυσκολευόμαστε να τό χωνέψουμε 2000 χρόνια μετά από την σταύρωσή Του.  Γυροφέρνουμε στό θέμα, αλλά τόν σκληρό πυρήνα δεν τολμούμε να τον ακουμπήσουμε. Τόν υποβαθμίζουμε, τον απονευρώνουμε και τον φέρνουμε στά μέτρα μας, γιατί τόν φοβόμαστε. Οποιος όμως, αποφασίσει να ζητήσει από τον Χριστό να τού μάθει να απαρνείται τον εαυτό του και να Σταυρώνεται, τότε, ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ, ξεκλειδώνει ο Ουρανός. Κι αρχίζουν και γίνονται θαύματα...

"Η Βασιλεία τών Ουρανών δεν είναι Βασιλεία αναμαρτήτων, αλλά είναι Βασιλεία Εσταυρωμένων"


Αυτή είναι η θέση των Πατέρων για το μυστήριο τής Σταύρωσης, και καμία σχέση δεν έχει με τίς νομικές ερμηνείες των λατίνων περί ικανοποίησης της θείας δικαιοσύνης.

Τό μυστήριο τού Σταυρού, είναι τό μυστήριο της αποδοχής του Άλλου, όπως είναι, σ'όποιο χάλι παθητικό ή επιθετικό κι άν βρίσκεται,  προκειμένου να μην του ανταποδώσω τό κακό έστω κι αν αυτό μου κοστίσει την κακοποίησή μου. Αυτό λέει στην υπογραμμισμένη επικεφαλίδα ο Χριστός..

Η Αγάπη πού οδηγεί στόν ουρανό, δεν είναι μόνον γλυκερό συναίσθημα και χαϊδολογήματα, αλλά είναι θυσιαστική αυταπάρνηση, όπως αναλύει σε αυτήν την θαυμάσια ομιλία για τον δρόμο του Σταυρού, ο π. Νικόλαος Λουδοβίκος. Είναι η τέχνη να αγαπάς όταν τελειώνουν πιά οι γλύκες και τα χαϊδολογήματα..

Καί μετά από αυτό, είναι δυνατόν  να μην πεθάνουμε από αγάπη γιά έναν ΤΕΤΟΙΟ Θεό;..