ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΙΟ: ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙ

Την ώρα πού Σού κάρφωναν τα χέρια στον Σταυρό,

και δεν ζήτησες το κατά κόσμον δίκιο Σου.

Την ώρα εκείνη που αντί να τους εξαχνώσεις

βρήκες την δύναμη να τους δικαιολογήσεις καί να τούς υπερασπιστείς

με το «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασιν τι ποιούσιν»

-Γιατί, μόνο εσύ που δεχόσουν τά καρφιά τους στα χέρια Σου, θα είχε αξία να τους συγχωρήσεις.

Αν το έκανε άλλος, δεν θα είχε καμιά αξία-

Εκείνη την ώρα κέρδισες, σαν άνθρωπος την αιώνια ζωή και την Ανάσταση,

καί τίς έκανες δώρο σε εμάς που σε σταυρώσαμε.

Δέν Σού χάρισε ο Πατέρας την αιώνια ζωή. Τήν κέρδισες, γιατί Εσύ τον νίκησες τον κόσμο.

Νίκησες, δηλαδή, την κατρακύλα μας πρός το σκοτάδι και τον θάνατο, με μια αντίστροφη εκτίναξη, πέρα από το δίκιο Σου.

Αν εκείνη την στιγμή το διεκδικούσες, τώρα εμείς δεν θα ήμασταν Αθάνατοι..

Δεν θάχε ανοίξει ο δρόμος.

Γιατί, το να υπερασπίζεις το δίκιο σου, είναι της πτώσης μας και του θανάτου.

Η αγάπη που σταυρώνεται, είναι η ζωή και η Ανάσταση.

Πολύ, πολύ πιο πέρα από το δίκιο..