Σελ. 124
ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
« …..Η συνηθισμένη καί γνωστή σέ όλους οδός πρός τή γνώση συνίσταται στό ότι η γνωστική δύναμη του ανθρωπίνου πνεύματος κατευθύνεται πρός τά έξω καί συναντάται μέ αναρίθμητη πολυμορφία φαινομένων, ειδών, μορφών καί με ατέλειωτη διαφοροποίηση κάθε γεγονότος. Γι αυτό η γνώση ποτέ δέν φθάνει ούτε στήν πληρότητα ούτε στήν αληθινά πραγματική ενότητα. Μέ αυτό τόν τρόπο τής γνώσεως ο νούς που ζητά επίμονα την ενότητα καταφεύγει στήν πάντοτε καί αναπόφευκτα τεχνητή σύνθεση . Έτσι, η ενότητα, στην οποία καταλήγει ακολουθώντας την οδό αυτή, δεν είναι κάτι που υπάρχει πραγματικά καί αντικειμενικά, αλλά είναι απλώς κάποια μορφή αφηρημένης διανοήσεως πού προσιδιάζει στό νου.
Η άλλη οδός πρός τη γνώση των όντων έγκειται στη στροφή του ανθρωπίνου πνεύματος πρός τόν εαυτό του καί ακολούθως πρός τόν Θεό. Τότε γίνεται κάτι αντίστροφο πρός εκείνο που είδαμε στόν πρώτο τρόπο γνώσεως: ο νούς βγαίνει από το απέραντο πλήθος καί τόν κατακερματισμό των φαινομένων του κόσμου καί στρέφεται με όλη τη δύναμή του πρός τόν Θεό καί μένοντας εν τω Θεώ βλέπει καί τον εαυτό του καί όλον τον κόσμο. Είναι φυσικό γιά τον πεπτωκότα άνθρωπο να καταφεύγει στό πρώτο είδος γνώσεως. Τό δεύτερο είναι η οδός του Υιού του ανθρώπου…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου